Առավոտն այնքան կրակոտ էր, Իսկ մտքերս, ավաղ, իմպոտենտ, Գիշերվա քաշած քթախոտը Խառնվել էր օդի հոտի հետ: Շշում էր անտեր գլխացավը, Իսկ շշում մի կաթիլ էլ չկար, Առաստաղի հայելու մեջ Ինձ ժպտում էր մի ծաղրանկար: Խշշոցներ էի լսում անդադար, Քամինե՞ր են, գուցե, շրջում տանը, Կիսաքուն մեկի մեջքն էի ծածկում՝ Չմրսի, էգուց քննության է:
Անքեզ
Անքեզ՝ առանց մանրէաչափ սիրահյուլե
Դառնում եմ ես ցավեսպառվող կործանամարդ,
Խառնում եմ ես մտամիջում քրտնաթթուդ
Իմ թքի հետ ու կուլ տալիս սպասումնահատ։
Ցանում եմ իմ հոգեհողում սերմնահոգի՛դ,
Ցատկում եմ ետ, մինչև նախորդ սիրագիշեր,
Լռավրձնով սկսում ցավող աչքերիս տակ
Արցունքների կարոտագիծ աղենշել։
Ու նախատում հնգօրեկան մշտարթունիս՝
Ներաշխարհից միշտ ուշացած հուզանետող,
Հրաժեշտի նենգապահին լույսի պես լուռ
Ու սենց անզուսպ բանահորդող լույսից հետո։
Ա․ Է․
Դու գիտես ինձ բուժել,
Ներխուժել խոռոչները հոգուս,
Դու վերքերս նորից պատռված
Ներծծվող թելերով ես կարում:
Սատանա,
Դու հետին մտքերն իմ գիտես
Դպրոցում սովորած երգի պես,
Դարանած, չսպանած մի հրեշ
Դեռ կրակ է շնչում մեր մեջ:
Ինչ զարդեր եմ կրում ես այսօր,
Ինչ շորեր է սրտիս հագին,
Անիծյալ, տառ առ տառ գիտես,
Ամեն ինչ արել ես անգիր:
Պարզ է՝ մինչ դեղն հորինելը,
Պետք է, որ հորինեիր մի ախտ,
Բայց ինչու՞, ինձ ասա, ես դարձա
Միակ փորձարկման առարկադ:
Եվ ինչու՞ քանի կանք, տականք,
Եռակցել են ասես ինձ ու քեզ,
Իմ դաժան, իմ խուժան աստված,
Իմ ամուլ, շնացած երկրորդ ես:
Լևոն Անանյանն օգտագործում է Գրողների միությունը սեփական շահերի համար
Նամակն ուղարկվել է մի քանի թերթերի և այժմ հասանելի է միայն «7օր» կայքում
Ճանաչված գրող, բլոգեր Դօրիանը հանդես է եկել հայտարարությամբ’ Հայաստանի գրողների միությունում երեկ կայացած մամլո ասուլիսի վերաբերյալ, որտեղ միության նախագահ Լևոն Անանյանը դժգոհել է մամուլում իր մասին շրջանառվող տեղեկատվությունից’ հայտարարելով, որ համապատասխան միջոցներ է ձեռք առնում այդ ինֆորմացիայի դեմ պայքարելու համար: Իր հայտարարության մեջ երիտասարդ հեղինակը, որը վերջերս նույնպես հանդես էր եկել Անանյանի դեմ հրապարակմամբ, նշում է.
ՇԱՐՈւՆԱԿԵԼ ԿԱՐԴԱԼԲաց նամակ Լևոն Անանյանին
Նամակն ուղարկվել է մի քանի լրատվականների և այժմ պահպանվել է միայն «Հրապարակ» թերթի կայքում։
Հարգելի պարոն Անանյան, հետաքրքիր էր, թեկուզ հեռակա, հետևել, թե համացանցում իմ հայտնվելուն ինչպես արձագանքեց հայ հասարակությունն ու հատկապես դրա գրական շերտերը։ Վերջիններս, հավանաբար, ի դեմս ինձ տեսնելով լուրջ հակառակորդի, սկսեցին քարկոծել ստեղծագործություններս ու զբաղվել իմ գրականության ժխտմամբ։ Այսպես, օրինակ, վերջին ամիսների ընթացքում «Ճանաչո՞ւմ եք արդյոք Դօրիան անունով հեղինակին» հարցին ամեն անգամ Դուք պատասխանում եք, որ նման անուն երբևէ չեք լսել (փաստորեն, այդքան արագ մոռանու՞մ եք Ձեզ տված հարցերը)։
ՇԱՐՈՒՆԱԿԵԼ ԿԱՐԴԱԼՆերսոլոգ
Ներսս ցավում ա, իմ ներսոլոգ,
Ո՞րն ա դեղս,
Քայքայվել եմ,
Չարորակ ուռուցք ա բուսնել տեղս։
Բախտի տվածը էլ չեմ ուզում՝
Բախտից խլածն ա ինձ պետք,
Սիրուն «յառլիկովը» քեզ ըլնի,
Խալխի չլածն ա ինձ պետք։
Քոքը տվել եմ, իմ փայտահատ,
Հոգուս կեսի,
Դրսից ջահել,
Ալևոր եմ արդեն դառել ներսից։
Ճակատիս գրածն էլ չեմ ուզում,
Ջրի բերածն ա ինձ պետք,
Ինձ սիրող մարդու սերը սպանի,
Ուրիշի սիրածն ա ինձ պետք։
Մեղքս գալիս եմ, իմ խղճաբույժ,
Վերքս փակիր,
Ձեռքս կոտրել եմ,
Դու քո ձեռքով թույնս սարքիր։
Պոռնկությունը մոդա է
«Հրակարակ» օրաթերթ, 4 օգոստոսի 2009թ․, #144 (354)
Հայ գրականության մտահոգիչ ներկայի և երիտասարդության՝ գրականության հանդեպ սիրո պակասի մասին խոսվել է բազմիցս: Բայց արի ու տես, որ նույն այդ երիտասարդթյունը տարօրինակ հետաքրքրություն է ցուցաբերում գրական ասպարեզում հայտնվող նոր անունների հանդեպ: Անունների, որոնք ավելի լավ է՝ երբեք էլ չհայտնվեին: Կարծես «Ինքնագրի» մատուցած՝ զուգարանային տերմիններով և հիմնականում բնական կարիքներրը հոգալուն ձոնված գրականությունը մեզ հերիք չէր, այժմ էլ այդ ասպարեզում սկսել է թևածել պոռնոգրաֆիան ու համասեռամոլությունը քարոզող նոր դեմք։ Ինքն իրեն՝ ոչ այնքան Օսկար Ուայլդի, որքան ինչ-որ գեյ-պոռնոֆիլմի հերոսի պատվին Դորիան անվանող երիտասարդը քիչ-քիչ վերածվում է մեր երիտասարդության եթե ոչ կուռքին, ապա գոնե սիրելիին։ Հայալեզու հնարավոր ու անհնար բոլոր կայքերում ակտիվ քարոզվող, երիտասարդների համար նախատեսված ամսագրերում տպագրվող ու, ինչպես օրեր առաջ պարզեցի, հայ աստղերի շարքին դասվող այս երիտասարդի որդեգրած քաղաքականությունն ավելի քան ակնհայտ է՝ մատուցիր ավելի շատ կեղտ, քան մատուցվել է մինչ այժմ, ու քեզ, եթե չսիրեն էլ, հաստատ ուշադրություն կդարձնեն:
ՇԱՐՈՒՆԱԿԵԼ ԿԱՐԴԱԼԳրողների միությունն առանց ընթերցողների և եվրոպական թութակը. ժամանակակից հայ գրականության մասին
02 հոկտեմբերի 2010, REGNUM
Կարծրատիպեր
Հետխորհրդային ժամանակներում Հայաստանում բավականին տարածված է այն հարցը, թե ինչու է հասարակությունը գրեթե դադարել հետաքրքրվել ժամանակակից գեղարվեստական գրականությամբ և դրա հեղինակներով։ Այս թեմայով իրենց պարտքն են համարել հրապարակայնորեն արտահայտվել գրեթե բոլոր գրողները, ովքեր այս կամ այն չափով հասանելիություն ունեն զանգվածային լրատվության միջոցներին։
REGNUM լրատվական գործակալությունը հարցրել է Երևանի պետական համալսարանի տեխնիկական ֆակուլտետների 20 ուսանողների, թե հայաստանցի Ժամանակակից գրողներից ով է նրանց հայտնի։ Կարծում ենք, ընթերցողները կարող են հեշտությամբ կանխատեսել հարցման արդյունքները, բայց դրա մասին կխոսենք ավելի ուշ, իսկ առայժմ փորձենք պարզել, թե ովքեր են նրանք, այդ…
ՇԱՐՈՒՆԱԿԵԼ ԿԱՐԴԱԼԱմենապահանջված Դօրիանը
BOOM ամսագիր, # 2/47 / 2012
Մի քանի տարի առաջ համացանցում բնակություն հաստատեց Դօրիանը, ու հատկապես սոցկայքերում լայնորեն սկսեց շրջանառվել այդ կեղծանունը։ Եթե սկզբնական շրջանում նա հայտնի էր որպես մի նորեկ մեր հայ գրողների աշխարհում, որտեղ գրեթե յուրաքանչյուրս է իրեն այդպիսին համարում, ապա նրան այժմ ճանաչում են որպես հայ ամենասկանդալային գրողներից մեկը թե՛ իր ստեղծագործական ոճով, թե՛ թեմաներով ու օգտագործած հայհոյանքներով։ Բացի այդ, այս կարճ ժամանակահատվածում Դօրիանը «վաստակել» է գրական հիերարխիայի որոշ ներկայացուցիչների թշնամանքը և վերջինների հետ մի քանի կծու խոսք փոխանակել։ Նրա բոլոր ստեղծագործությունները ընթերցողին հասանելի էին դառնում անվճար՝ բացառապես համացանցի տարբեր տիրույթներում։ Գուցե և այս ամբողջի դրական ազդեցության արդյունքում էլ 2011-ին նրա ընթերցողների ցանկը կտրուկ աճեց, ու Դօրիանն անցյալ տարի դարձավ Google–ում ամենաորոնված հայ գրողը։
ՇԱՐՈՒՆԱԿԵԼ ԿԱՐԴԱԼԵրազ էր
Մի գիշեր եկար,
Մտար իմ սենյակ,
Եվ տեսար, որ ես
Քնած եմ մենակ։
Նստեցիր կողքիս
Սկսեցիր երգել,
Իսկ երբ քեզ տեսա,
Ուզեցի գրկել,
Չքվեցիր հանկարծ
Ու ես հասկացա,
Որ երազ էր դա,
Իսկույն արթնացա
Եվ տեսա, որ դու
Նստած ես կողքիս,
Ուզեցի գրկել…
Երազ էր կրկին։
Հեռու ենք անչափ
Մենք ամենից շատ անրջում ենք, երբ
Հեռու ենք անչափ մեր անուրջներից,
Ես կուզեի ձեռքով հպվել քո ձեռքին՝
Դա էլ է խրթին։
Ես կուզեի ապրել գիշերները խորթ՝
Երկչոտ գգվելով քո մերկ ուսերին,
Մատներդ քնքուշ զգալ վարդերիս մեջ՝
Դա էլ չէ դյուրին։
Ծարավ շուրթերդ ամեն առավոտ
Կուզեի թրջել համբույրով հազար,
Բայց բախտս համառ դա էլ դարձրեց
Այնքան անհնար։
Դադարում եմ երգել
Ես այլևս դադարում եմ երգել,
Սոխակները մեռան իմ հոգում,
Ինչ-որ մեկն ինձանից թաքուն ներկեց
Հոգիս տրտմության գույն։
Եվ արդեն իսկ դադարում եմ սիրել
Սերս ծալում հուսահատ, դնում մի կողմ,
Ինձ վերջերս մի բան է նվիրել՝
Սիրահալած մի հողմ։
Իսկ վաղվանից կդադարեմ ժպտալ,
Կսովորեմ կրել մշտամորմոք թախիծ,
Դրանից հեշտ կարծեմ ոչինչ չկա,
Այդպես է ասել ինձ։
Պարզապես մի օր դադարել ապրել,
Երգել, սիրել, ժպտալ նույնիսկ…
Պատճառները թեև ինքս էլ չգիտեմ,
Ինչ-որ մեկը, սակայն, դա է ուզում ինձնից։
Այժմ կարդում են
Պատմվածք «Լուիզա Դամբարանն իմ սիրուհին չէ» Original price was: 200 AMD.0 AMDCurrent price is: 0 AMD.
Պատմվածք «Փնտրում եմ մարդակեր՝ առանց միջնորդի» Original price was: 200 AMD.0 AMDCurrent price is: 0 AMD.