Երբ կանգնած էի լեռան գլխին
Դու պարան դառար,
Իջեցրիր փորձանքի բնից
Ինձ հեռու տարար։
Դեպի հրաշք դաշտավայրեր,
Երկրային եդեմ,
Ուր մի չքնաղ գեղեցկուհի
Ելավ դեմ առ դեմ։
Բռնեց ձեռքս, իր հետ տարավ
Գետի մոտ վարար,
Ինձ համբուրեց, սակայն այդժամ
Դու պարան դառար։
Կապեցիր ինձ կասկածներում,
Ուր սերն է մեռնում։
Չգիտեմ՝ լավ է արդյոք, որ
Պարան ես դառնում։
