2007

Սպասել նորից,
Որերորդ անգամ հորինել
Տասն օր ապրելու նախագիծ,
Հուսահատության տարտարոսը խոր
Ծածկել հավատի մաղած ավազով,
Բազմիցս մաղած, թաղած հավատի,
Հավատի նորից հարություն առած։

Ու հաշվել նորից,
Ու մաշվել կրկին,
Կանխատեսումներ անելով դատարկ,
Սրտիս մեջ անտակ՝ օրեր լցնելով
Ու զարմանալով, որ դեռ չի լցվում։

Հպվել շուրթերով նոր նվեր ստացած
Խաչելությանը
Ու սպասել էլի՝ կրկնելով մտքում
Մի գուշակություն նորաձև դառած,
Որ խոստանում է տալ պատասխաններ
Հարցերից առաջ։

Ոչինչ չի փոխվել։

Պարզապես այժմ ես արցունքներս
Պիտի սեփական թևքերով սրբեմ,
Այլ ոչ թե սպասեմ Հրեշտակներից
Ինձ առաջարկվող թաշկինակներին։

Այժմ, պարզապես, էլ պետք չէ սպասել,
Պետք է երազել,
Դառնալ սեփական խենթ մտքի գերին,
Ու դեմքով դառնալ կողմն հրաշքների՝
Հավատալ թեկուզ, թե անապատում
Վարդեր են բուսնում,
Թե կյանք կա լուսնում,
Միայն չլացել,
Չհուսահատվել։

Ոչինչ չի փոխվել։