Գրված՝ 2009թ․, խմբագրված՝ 2020թ․
Միայնությունն ու այն մտքերը, թե անհաջողակի մեկն ես, թե իզուր ես ապրել ողջ կյանքդ ու, հավանաբար, մինչև դրա վերջն հավատարիմ կմնաս ոճիդ, ստիպում են խորհել մահվան մասին ու ակամա նկատել դրա առավելությունները։ Սփոփող ու բացարձակ անգոյություն, ուր ցավն ու գորշ մտքերը միանգամից անհետանում են՝ վերջապես հանգիստ թողնելով քեզ։ Որքան գեղեցիկ է մահն ու փառք Աստծո, որ կա։ Դրանով կարող ես դադար տալ սովորական դարձած ձանձրույթին, իրար հաջորդող անիմաստ կրկնություններին, որոնցից կազմված է այն, ինչ կյանք են անվանում։ Այն երկար սպասված վերջաբան է նրա համար, ով ակնկալիք չունի վաղվա օրվանից։
Թերեզան նայեց պատուհանից դուրս՝ բակում ոչ ոք չկար։ Պատուհանագոգին մոտեցրեց աթոռը ու զգույշ բարձրացավ դրա վրա։ Ահա և վերջ։ Շուտով ամեն ինչ կավարտվի։