Սիրո մասին

Նվիրեցիր ինձ ուրիշին,
Ամբողջ սրտով ու անվարձ`
Կորցնելով հավետ,
Կորցնելով անդարձ:

Ու ամեն առավոտ
Անկողնուդ դիմացի
Հայելու մեջ հսկա
Կգտնես քեզ մենակ:

Չի լինի էլ երբեք
Քեզ արթնացնող համբույր,
Մի գավաթ քաղցը սուրճ
Ու մանկական ժպիտ,
Ոչ մեկին էլ լալիս՝
Չես սեղմի դու կրծքիդ,
Եվ նեղության պահին
Չի շշնջա ոչ ոք.
«Կօգնեմ, եղիր անհոգ»,
Ոչ ոք մինչև կանգառ՝
Չի գա ձեռքդ բռնած,
Ու սիրտը չի լցնի,
Երբ կնստես տաքսի…

Ո՞վ պատուհանի մոտ
Ետ գալուդ կսպասի՝
Իր հնամաշ տետրում՝
Նշումներ անելով,
Ո՞վ չի թողնի մենակ
Տխրես երեկոյան
Սերիալներ նայելով...

Սակայն էլ ի՞նչ արած,
Եթե այնպես ստացվեց,
Որ կորցրիր ինձ անդարձ,
Որ կորցրիր ինձ հավետ։

Դաշնամուրն է դեռ նվագում
Գիշերային դահլիճում,
Ուր ես ու դու պարում ենք վալս
Ու իրար քայլեր զիջում։

Դաշնակահարն՝ արդեն հոգնած
Հորանջում է աթոռին,
Բայց ես և դու պարում ենք վալս՝
Լուռ տրվելով անդորրին։

Հեռացել են մարդիկ վաղուց,
Մենակ ենք մենք դահլիճում,
Դեռ պարում ու պարում ենք վալս
Ու իրար քայլեր զիջում։

Դաշնակահարն էլ հեռացավ,
Այլևս չի նվագում…
Իսկ ես և դու պարում ենք վալս
Լյուռ ու տխուր սենյակում։

Ծիրանենու ծաղկաթերթեր
Մայիսյան մեղմ քամու հետ
Թևածելով սիրտս եկան՝
Արթնացնելով սերս խենթ։

Ու վարդագույն քամիները
Ուղեկցեցին ինձ հեռուն,
Ուր ծիրանենու ստվերի տակ
Դու հուշեր ես ինձ գրում։

Եվ հպվելով հայացքներով՝
Համբուրվեցինք ես ու դու,
Ես մայիսյան խենթ քամի էի,
Դու՝ ծաղիկ ծիրանենու։

Ուզում եմ քեզ թելի նման մատիս կապեմ,
Որ չմոռանամ,
Ու որ դիմանամ ամեն մի ցավի՝
Քեզ հիշելով ու քո մասին իմ հուշերով։

Ուզում եմ, որ մատիս վրա մի խաչ լինես,
Որ չկորչես,
Ու չթռչես դեպի անահայտ հորիզոններ՝
Ինձ ջնջելով ու սիրտդ այլոց զիջելով։

Բայց ավելի լավ է, որ դու կողքիս լինես
Ու իրական,
Նվիրական երազներիցս դուրս
Մի խենթ լինես, ով ինձ, այնուամենայնիվ, սիրեց։