Քառյակ

Ատելությունը միշտ էլ բոլորին
Անձայն, թաքուն է գերեզման տանում,
Սիրելով, սակայն, մենք ինքնամոռաց,
Սեփական կամքով ենք խաչ բարձրանում:

Երջանկությունը` անցողիկ ու կարճ,
Չես էլ նկատում, ինչպես է ցրվում,
Դժբախտությունը` անառակ մի հարճ,
Առանց սիրո է ամենքին տրվում:

Այսօր դու իմ հրեշտակն ես`
Պատրաստ կանգնած թիկունքիս,
Վաղը հիմար գլխիս վրա
Քար կնետես երկնքից:

Դու աստղերի այգու համրությունից հոգնած՝
Հուսահատ փափագո՛վ ստեղծեցիր, Տեր
Կյանքը
Իբրև համբերության բազմամյա ուսուցում,
Որ կդարձնի մեկին քեզ արժանի ընկեր։