Քո մտքին թեկուզ կարլ ա, բայց չի բրունի՝
Բրունելը դժվար է, հոգիս,
Ապրելիքն հենց այնպես ապրողի համար
Բրունելը լոկ կարլ է մտքին։
Եթե բախտը ուզել է, որ կին դառնաս՝
Քեզ փորձել է օգնել մայրանալ,
Մայրացիր, փոխանակ սուտ արժեք ծծես,
Որ բրունելդ դառնա մի օր կարլ։
Եթե բախտը տվել է քեզ մեկ կանգառ
Դիմացի ճամփան աչքիդ առ,
Ետ նայես՝ տեսնելու ես միայն պաստառ
Ու բրունես մինչև մահ առանց կարլ։
Եթե բախտը տվել է քեզ մեկ կորիզ
Խնամիր մինչև այն դառնա ծառ,
Հատիկ կորիզով մի շտապիր պարծենալ,
Որ բրունելդ դառնա մի օր կարլ։
Եթե բախտը շրջել է քեզ թարս երես,
Մի փորձիր դու բախտին քացով տալ,
Մտածիր, թե ինչպես պիտի ետ շրջվես,
Որ բրունելդ դառնա մի օր կարլ։
Եթե բախտը տվել է քեզ հինգը շուն
Անշունին դու երբեք ձեռք մի առ,
Այլ թևեր առ ներսումդ, որ վեհ ճախրես
Երբ բրունելդ դառնա մի օր կարլ։
Եթե բախտը տվել է քեզ մեկ ամբոխ,
Ամբոխին ետևիցդ դու տար,
Ամբոխները տանում լոկ դագաղներ,
Չթողնես քեզ տանեն գեթ մի քայլ։
Եթե բախտը տվել է քեզ վատ դպրոց,
Դու սկսիր լավ գրքեր էլ կարդալ,
Ուռուցքներդ բուժիր նախնական փուլում,
Որ բրունելդ դառնա մի օր կարլ։
Քո մտքին թեկուզ կարլ ա, բայց չի բրունի,
Եթե խոսքն անտեսես իմ, հոգիս,
Ասելիքն հենց այնպես լսողի համար
Բրունելը լոկ կարլ է մտքին։
2011
Դօրիանի դեմքի մի երեսը
22 հունվարի 2011 թ․, «Երկիր» օրաթերթ #10/2333
Եթե որևէ լավ լրագրող հավեսով մտներ Դօրիանի ով լինելը բացահայտելու գործի մեջ, դժվար թե ջանքերն անարդյունք մնային։ Բայց պե՞տք է որ… Իր որոշելիքն է, թե որ հանդիսասրահում, որ պահին և ինչու կհանի Օսկար Ուայլդի՝ այլոց երիտասարդության հաշվին հավերժ երիտասարդ Դորիան Գրեյի դիմակը, որն այլևս իրենն է ու մի լավ տեղայնացված։ Բոլոր նրանց համար, ում հայտնի չէ նրա գաղտնիքը, մանկական այս լուսանկարն է նրա միակ դիմանկարը։ Իր պնդմամբ, 22 տարեկան է և արական սեռի։ Դօրիանը այս կեղծանունով վերջին տարիներին հայտնի դարձավ։ Հրապարակված պատմվածքների, բեմադրված պիեսների, ակտիվ բլոգերության շուրջ աղմուկը բազմապատկում են անհայտության խորհրդավորությունն ու չխորշելը մեծամասնության համար անընդունելի հատկանիշներ իրեն վերագրելուց։ Սա կյանքումս առաջին դեպքն է, երբ հարցազրույց եմ վարում՝ չիմանալով, թե ում հետ։ Օգնեցին Facebook-ի հնարավորությունները։
ՇԱՐՈՒՆԱԿԵԼ ԿԱՐԴԱԼՓՈՓ հանրագիտարան
Դօրիանի մասնակցությամբ «ՓՈՓ հանրագիտարան» հաղորդաշարը եթեր է հեռարձակվել 2011 թվականի դեկտեմբերի 10-ին։ Հաղորդման ընթացքում առաջին անգամ ցուցադրվել է Դօրիանի դեմքը և հնչել է իրական անունը։ Այս մասին ավելի մանրամասն կարող եք կարդալ կայքի «Կենսագրություն» բաժնում։
Հավատում եմ, որ մյուսներից շուտ եմ հայտնվելու ապագայում. Դօրիան
11 դեկտեմբերի 2011, Tert.am
Րոպեներ առաջ հայկական հեռուստաընկերություններից մեկի եթերում բացահայտվեց հայալեզու համացանցում արդեն երեք տարի հայտնի ու միևնույն ժամանակ գաղտնի մնացող, facebook-ում ամենամեծ թվով հետևողներ ունեցող հայերից մեկը` Դօրիանը: Նրա ստեղծագործություններով կամ անձով հետաքրքրվողներն այլևս ստիպված չեն լինի գուշակել, թե ով է թաքնված խորհրդավոր դիմակի տակ: Tert.am-ի հետ բացառիկ զրույցում Գրիգոր Մուրադյանը` նույն ինքը Դօրիանը, առաջին անգամ հանդես է գալիս առանց դիմակի:
ՇԱՐՈւՆԱԿԵԼ ԿԱՐԴԱԼԴօրիան. վիրտուալ գրողը խոստանում է «լույս աշխարհ գալ»
30 Նոյեմբեր 2011, Արմենպրես
Քչերն են այնպես «լիաբուռ» օգտվել «Ֆեյսբուք»-ից, ինչպես դա արել է իրեն ժամանակակից հայ գրող անվանող Դօրիանը: Նա արդեն երեք տարի facebook-ի «բնակիչ» է, ունի շուրջ 13000 հետևող, նրա էջը սովորաբար բուռն քննարկումների վայր է, ընթերցողների թվով բարձր հորիզոնականներում է նաեւ Դօրիանի անձնական կայքը: Վերջերս նա իր ընթերցողներին խոստացավ առաջին գրքի լույսընծայման կապակցությամբ դեն գցել վիրտուալ քողը եւ «լույս աշխարհ գալ», ինչը նրա շուրջ նոր ինտրիգ ու հետաքրքրություն ստեղծեց: Այս կապակցությամբ «Արմենպրես»-ը վիրտուալ զրույց ունեցավ «Ֆեյսբուք»-ի թափառող հոգու հետ:
ՇԱՐՈՒՆԱԿԵԼ ԿԱՐԴԱԼ«Թաքնվելու պատճառներից մեկը վախն էր մարդկանցից». Դօրիան
07 դեկտեմբերի 2011, Aravot.am
Ժամանակակից գրող, բլոգեր, վիրտուալ աշխարհում հայտնի Դօրիանը դեռ անցած ամիս խոստացել էր իր լսարանին «Իսկ գիշերվանից հետո՝ շուշաններ» գրքի շնորհանդեսը: Նշել էր՝ գրքին իր ձեռքով էր ստորագրելու: Այդ օրն էլ լսարանը կճանաչեր նրան: Ընթերցողներն այդ առիթը պետք է ունենային այս տարվա նոյեմբերի վերջին կամ էլ դեկտեմբերի սկզբին: Ինքն էր այդ մասին ասել: Այսօր արդեն դեկտեմբերի 7-ն է, սակայն ոչ Դօրիանը կա, ոչ ձեռքերը, ոչ էլ գիրքը: Պարզվում է գրողի ծրագրերում փոփոխություններ կան. գրքի շնորհանդեսի օրը հետաձգվել է, «մեղավորը» տպարանն է: «Տպարանը խոստացված ժամկետում չհանձնեց գիրքն ու մինչ օրս էլ չի հանձնել: Այդ պատճառով էլ շնորհանդեսի մասին առայժմ չեմ կարող խոսել: Առանց գրքի՝ շնորհանդեսն անգամ ինձ համար տարօրինակ արարք կլինի», — ժպտում է նա: Ասում է՝ իր անձի «բացահայտումը» կլինի մինչ գրքի շնորհանդեսը՝ դեկտեմբերի 11-ին եւ 12-ին հայկական հեռուստաընկերություններից մեկով: Նշում է՝ երեք տարի կեղծանունով եւ անձը թաքցնելով գործելը հոգնեցուցիչ էր, այս տարի էլ որոշեց բացահայտվել.
ՇԱՐՈՒՆԱԿԵԼ ԿԱՐԴԱԼԾիծաղի առարկա դարձնել «կարգին տղային» ու խրախուսել մտածողին
20 դեկտեմբերի 2011, Aravot.am
Հայ ժամանակակից գրող, բլոգեր Դօրիանին ներկայացնելու հարկ չկա, նրա ստեղծագործությունները ամենաընթերցվածներից են, իսկ «բաց» թեմաների մասին խոսելիս, գրողը երբեք վուլգար չի լինում: Դօրիանը վերջերս համարձակ քայլի դիմեց՝ «բացվելով» մարդկանց առաջ իբրեւ Գրիգոր Մուրադյան: Հեռուստահաղորդումներից մեկի ժամանակ հեռուստադիտողը տեսավ նաեւ նրա դեմքը: Նշենք, որ Դօրիանը 23 տարեկան է, ինչպես ինքն է ասում՝ «ընտանիքիս անդամները սովորական մարդիկ են» ժամանակին սովորել է համալսարաններից մեկի լրագրություն ֆակուլտետում ու ինչ-ինչ խնդիրների պատճառով չի ավարտել այդ բուհը: Բացահայտվելուց հետո Դօրիանին խնդրեցինք պատասխանել «Առավոտի» հարցերին:
ՇԱՐՈՒՆԱԿԵԼ ԿԱՐԴԱԼԿոնդիցիոներ
Շոգ է, ու ուզում եմ նորից լինի ձմեռ,
Ատում եմ էս անտեր գլոբալ տաքացումը,
Հեռախոսս զանգեց. «Կուզե՞ք կոնդիցիոներ»,
Կարծեցի շահել եմ, իզուր` սոց. հարցում էր:
Մամ, ինձ չես վիժի
Բաց թողեք ինձ,
Հանգիստ,
Մի փորձեք բուժել,
Ես եղել եմ արդեն`
Կլինեմ ուժեղ,
Ես կանցնեմ անտարբեր,
Ես կանցնեմ անհամբեր
Էն կողքով շշի,
Էն կողքով, հիշի՜ր,
Մամ, որ դու անցար
Ու ինձ չես վիժել,
Ու էլ չես վիժի,
Ու էլ չես վիժի:
Բաց թողեք ինձ,
Հանգիստ,
Մի փորձեք կապել,
Ես չափել եմ արդեն,
Թույլ տվեք չափել
Ինք՛ս իմ ջերմությունը
Սեփական իմ ճնշումը,
Որ բացի ինձանից
Մեկին չի ճնշել
Ու հազիվ ճնշի,
Մամ, դրա՛ համար,
Դու ինձ չես վիժել,
Ու էլ չես վիժի,
Ու էլ չես վիժի:
Բաց թողեք ինձ,
Հանգիստ,
Թույլ տվեք ապրել,
Ես ապրել եմ արդեն,
Կուզեմ` մի փոքր էլ,
Որ գտնեմ կորցրած քունս,
Որ գտնեմ փրկությունս`
Չլսեմ ինչպես
Նյարդերի միջից
Մամ, կասես մի օր,
Թե իզուր վախտին
Դու ինձ չես վիժել
Ու, ցավոք, արդեն
Երբեք չես վիժի,
Երբեք չես վիժի:
Նազենի Հովհաննիսյան
Ինձ քայքայում ես, ես պայքարում եմ
Օրերի հետ ու ունայնության,
Ձանձրույթ, մարում ես մատղաշ գարունն իմ
Ու նազենի, ու հովհաննիսյան:
Թոքս թափում ես, հիասթափվում եմ
Շողոքորթող պատերից իմ տան,
Բարձս ու արյունս գրկած պարում եմ
Նե՜նց նազենի, նե՜նց հովհաննիսյան:
Դու նկարում ես, ես դադարում եմ,
Որ մարդն ու չարն հանկարծ ծափ չտան,
Իմ մեղքը ո՞րն է: Որ հա՞մ պոետ եմ,
Հա՞մ նազենի, հա՞մ հովհաննիսյան:
Իմ մեղքը ո՞րն է: Որ ես տկլո՞ր եմ`
Քեզ հետ ստիպված եմ լինել ու կա՛մ
Ու կենտ, ու խենթ, ու արձակ, ու բարձր,
Ու նազենի, ու հովհաննիսյան:
