2005

Արի կապենք իրար մի գերանից
Ու գետը գցենք՝
Մի հոսանքով ու մի հունով լողանք։

Կամ էլ դառնանք երկու գարշելի իժ
Եվ հալածենք իրար,
Բայց նույն քարերով ու դաշտերով սողանք։

Փակվենք մի ամայի քարանձավում,
Տխուր մտորելով
Իրար գրկած՝ ցրտից, սովից դողանք։

Միայն թե միասին լինենք,
Ու այլևս իրար չհորինենք։

Այնտեղ, ուր սիրում էինք մենք,
Ուր մեր սիրտն էր մեզ տանում,
Բիրտ սատանան էր ապրում
Ու սատանիկներ ծնում։

Մինչ մենք լողում էինք անմեղ
Մեր երազների ձորում,
Չարը հալչում էր սարում
Ու դեպի գետակ ծորում։

Ու մի օր էլ բույն դրեց
Քո հախճապակե սրտում,
Դարձար սառցե արձանիկ
Իմ արևոտ դրախտում։

Դարձար անսիրտ, անզգացմունք,
Բայց չկորցրի հույսս ես,
Է՛լ ավելի սիրեցի,
Եվ չարն հուսահատ հանձնվեց։

Պատռեց կաշին, քայքայվեց,
Դարձավ անմարմին, անդեմք,
Լքեց վայրերը գողտրիկ,
Ուր իրար սիրում էինք մենք։