Քնած ես արդեն մանկան պես,
Մութ է, տխուր քո սենյակում,
Միայն տատիկից մնացած
Զարդատուփն է դեռ նվագում։
Մահճակալիդ անկյունում
Կատուդ է անհոգ քնած,
Որ քիչ առաջ թաթերով
Քո վերմակն էր քաշում ցած։
Վարագույրը մետաքսե
Քամին է լուռ ծածանում,
Երազներդ, թվում է,
Շատ հեռու են քեզ տանում։
Ծաղկամանում երեկվա
Ծաղիկներն են դեռ թոշնած…
Շուտով լույսը կբացվի՝
Պատուհանից իջնեմ ցած։
