Եթե սպասում էիր ու չեկա, ներիր՝ ճպռոտ էի,
Ների՜ր, ինձ մոտ էին դեսպանները քո իզուր սպասումների,
Օրակարգում էին ընկերներն ու ծխախոտը,
Ու իմ մտքերը տրանսֆորմեր՝ փոխակերպված ցասումների։
Օրակարգում էին անտեղի ասված խոսքերը,
Շփոթությունը՝ հագուստիս ու սենյակիս հետ ներդաշնակ,
Կասկածներիս վճռաքարերը՝ սև լույսերս,
Որ խուսափում էի, բայց ստիպված էի, ամենուր հետս քարշ տալ։
Օրակարգում էր անցյալիդ՝ շրջած գլխարկը,
Ուր ուրիշներ էիր անպատիվ հարստության պես կուտակել,
Ու իմ քյասիբ հպարտության անվերջ մենակը,
Որն այդպիսին էլ կմնար, եթե փեղկերս չթակեիր։
Օրակարգում էր ա՛յս ու ա՛յն, մեկ էլ է՛ն մեկը,
Ես զզվեցնում էի հորանջող դեսպաններին սպասումներիդ,
Բողոքարկում էի միայն քեզ տրված ցերեկը
Ու պահանջում այն միացնել մեր ընդհանուր գիշերներին։
Հրաժարվում էի ընդունել ամենն, ինչ խորթ էր,
Դեսպաններն քո ձեռնունայն ղրկելով ետ դեպի քո տուն,
Եթե սպասում էիր ու չեկա, գիտե՛ս, ճպռոտ էի,
Միայն մնում է իմանաս, թե էդ ինչից են ճպռոտում։
