Նա գիտի մի անչափ ձանձրալի մեղեդի,
Որ սիրում է երգել քթի տակ,
Նա, ինչպես մի ֆիլմում Վանեսա՛ Պարադին,
Պարոնի է սիրում ծերացած:
Ձևացնում է մեկ-մեկ, թե ոչինչ չի լսել,
Երբ խոսում է պարոնն ուրիշից,
Հացից շատ է ուտում շաքարով թթվասեր,
Որ նյարդերը հանի իր միջից:
Նա ունի 24 ժամ անվճար ինտերնետ
Եվ ամեն օր մի նոր սկավառակ,
Նա միայն երազում իրական մարդու հետ
Սավառնում է՝ ասես թև առած:
Լրացնում է խեղդող տաղտկությունն օրերի
Սերիալով, գրքերով, զանգելով,
Ողորմի է տալիս իր նախկին սերերին՝
Ներկայից դեպի ետ ցատկելով:
Նա ուզում է սիրվել, նա հոգնել է արդեն՝
Զարկելով իր պատիվը գետին,
Թե ինչպե՞ս էր ապրում մի նման մարդու հետ
Իր ֆիլմում Վանեսա՛ Պարադին…
