2010

Դօրիան. հանելու՞կ, թե՞ իրական անձ

16 ապրիլի 2010, «Անկախ» շաբաթաթերթ #12 (36)

Համացանցում լավ հայտնի Դօրիանը օրեր առաջ ինքնակամ փակել է Ֆեյսբուքի իր էջը: Այդ լուրը շատ արագ տարածվեց Ֆեյսբուք սոցիալական ցանցում, ուր նա շատ ակտիվ օնլայն կյանք էր վարում:

Նրա ընկերներից Զարուհի Բաթոյանն ասում է, որ շատ արագ նկատեց Դօրիանի բացակայությունը, որովհետև գրառումներ չէր անում: «Տխրեցի ու մի քիչ էլ չեմ հավատում, որ էլ էջ չի բացելու, – ասում է Զարուհին, – ես նրան որպես մարդ հավանում եմ, սիրում եմ, բայց շատ հաճախ նրա հղումներն ինձ նյարդայնացնում էին, երբ ամեն ինչ ոչ թե իրավունքների պաշտպանության է վերածվում, այլ քարոզարշավի»:

ՇԱՐՈՒՆԱԿԵԼ ԿԱՐԴԱԼ

Գրողների միությունն առանց ընթերցողների և եվրոպական թութակը. ժամանակակից հայ գրականության մասին

02 հոկտեմբերի 2010, REGNUM

Կարծրատիպեր

Հետխորհրդային ժամանակներում Հայաստանում բավականին տարածված է այն հարցը, թե ինչու է հասարակությունը գրեթե դադարել հետաքրքրվել ժամանակակից գեղարվեստական գրականությամբ և դրա հեղինակներով։ Այս թեմայով իրենց պարտքն են համարել հրապարակայնորեն արտահայտվել գրեթե բոլոր գրողները, ովքեր այս կամ այն չափով հասանելիություն ունեն զանգվածային լրատվության միջոցներին։

REGNUM լրատվական գործակալությունը հարցրել է Երևանի պետական համալսարանի տեխնիկական ֆակուլտետների 20 ուսանողների, թե հայաստանցի Ժամանակակից գրողներից ով է նրանց հայտնի։ Կարծում ենք, ընթերցողները կարող են հեշտությամբ կանխատեսել հարցման արդյունքները, բայց դրա մասին կխոսենք ավելի ուշ, իսկ առայժմ փորձենք պարզել, թե ովքեր են նրանք, այդ…

ՇԱՐՈՒՆԱԿԵԼ ԿԱՐԴԱԼ

Մազերս կտրեցի

Մազերս կտրեցի, որ մեր վրա փողոցում չնայեն,
Մազերս կտրեցի, որ մեր վրա մարդ մատով ցույց չտա,
Մազերս կտրեցի, հիմա հոգիս կհինայեմ,
Աչքերս կթրջեմ արածիս շթի տակ։

Մազերս կտրեցի, որ ավելի հաճախ հետդ լինեմ
Մազերս կտրեցի, որ քո հանդեպ տածած սերս ցույց տամ
Մազերս կտրեցի, այժմ իմ հայելին կլինես,
Կխաբես, թե սիրուն եմ ու կստիպես ժպտալ։

Մազերս կտրեցի, որ «իսկական» տղու նման լինեմ,
Մազերս կտրեցի, որ ինձ տանես, ընկերներիդ ցույց տաս,
Մազերս կտրեցի, սաղի վրա թքած ունեմ,
Ես վաղուց եմ արդեն, ում պետք չի, ցույց տված։

Մազերս կտրեցի, որ ամբոխում հանկարծ չտարբերվեմ,
Մազերս կտրեցի, որ ամեն անցորդի աստղով չտամ,
Մազերս կտրեցի, պատվիրեցի կանաչ ներկ պատրաստել,
Որ քեզանից հետո նորից «ծիծաղելի» դառնամ։

Մազերս կտրեցի, որ ստուգեմ, թե ինչպես սողալ գիտեմ,
Մազերս կտրեցի, որ չկարոտեմ սեփական լացին,
Մազերս կտրեցի, որ այ սենց հոնքերս կիտեմ,
Ու գիշերով գրեմ «Մազերս կտրեցին»։

Չսիրես էլ ինձ պեսին

Ու եթե հանկարծ սիրես էլ՝ չսիրես էլ ինձ պեսին,
Սիրելը սիրելու կեսն է, դու սպասիր հաջորդ կեսին,
Ուր ամեն վայրկյան մի հարց է, տե՜ս, հանկարծ չասես «եսիմ»՝
Սիրելը սիրելու կեսն է, կես սիրելը՝ սոսկ տեսիլք:

Ինձ լքիր

Ես ներքուստ միշտ անհաշտ եմ քեզ հետ,
Քո բերքից ծանրացնում եմ հոգիս,
Խոր վերքից ինձ դարձնում երկու կես,
Սիրելի իմ, փրկիր ինձ` լքիր:

Ես բնավ չգիտեմ քեզ սիրել
Էն սիրով, որ սիրում ես դու ինձ,
Երազում եմ մեկին նվիրվել
Փոխադարձ․․․ դե օգնիր ինձ` լքիր:

Ես փնտրում եմ քո մեջ Ուրիշին,
Ու փորձում քեզ Ուրիշը դարձնել,
Չփոխվես, էս խոսքերս հիշիր,
Ինձ լքիր, քեզ գտիր ուրիշ սեր:

Ես ուժեղ եմ, դու էլ` ինձ լքիր,
Ժամանակն իր դանդաղ կրակին
Սերը մեր այրելով կսպառի,
Սաղ կանցնի։ Ինձ լքիր, ինձ լքիր։