Ամանոր էր, փորձանքը հեռու էր կարծես,
Ես քայլում էի անշտապ դեպի տուն,
Մտածում էի՝ գիշերն ինչ կինո կնայեմ,
Երբ ճամփան իմ կտրեց սև կատուն։
Շուռ եկավ ու սառեց՝ աչքերիս նայելով,
Սպասելով մինչև վախն ինձ լափի,
Սպասելով, որ հասցնեմ լիովին նվիրվել
Մոտալուտ տանջալի սարսափին։
Ու կարծես նենգ ժպտաց՝ քթի տակ մռռալով
Անողոք, չարագույժ մի անեծք,
Ձգելով շուրթերի վարագույրը դժգույն՝
Ժանիքները խայթող բեմ հանեց։
Ու գլուխը ճոճեց՝ ցույց տալով իբր ո՜չ,
Չփորձես քո ճամփան դու փոխել,
Ինչ եղել է՝ եղել է անվերադարձ,
Բախտը քոնն է, բախտից չե՜ն փախել։
Սարսափած էի, ճարս ի՞նչ էր, էլ ի՞նչ անեի,
Վախն ուժեղ է, բայց հո՞ չի փրկի,
Հուսահատ նայեցի Տեր Աստծո կողմ՝ երկինք,
Սատանու դեմ իջա այդ ծնկի։
Գրկեցի նրան պինդ ու կրծքիս սեղմեցի,
Որ զարկերը սրտի իմ լսի,
«Ի՜նչ լավ օր է, – ասի, – ինչ պուպուշն ես դու,
Շնորհավոր նոր տարիդ, փիսիկ»։
2018
Սիրտ անբարեկամ
Աչքերս են թաց, շուրթերս են դողում՝
Սիրտ իմ, քեզ նորից ցավով են բարձել,
Բանաստեղծության ամեն մի տողում
Արցունքի խեղդող կաթիլ է սառցե։
Սիրտ իմ մոլորված, սիրտ անբարեկամ,
Իմ կրծքում կռած վշտերի սրվակ,
Դժբախտ լինելու համար քեզ, ցավոք,
Պետք չէ այլևս հարմար պատրվակ։
Խնդիրներդ չլիր
Հյուսվածքներս է նա պատրաստ անել թելիկ–թելիկ, Ես իմ երկրորդ կեսին գիտեմ հինգ մատիս պես․ Աննան ասաց՝ խնդիրներդ չլիր, Հետո պիտի ավելի լավ ապրես։ Մղձավանջը օրվա քեզ կթվա թմբիր, Չես ճանաչի վաղը դու երեկվա գիժ-քեզ Հիշիր ինչն է ցավում, խնդիրներդ չլիր, Հետո պիտի ավելի լավ ապրես։ Ներես պիտի մի օր անցածին դավադիր, Ու մոռանաս պիտի օտարին աներես, Ցավդ մոտդ պահիր՝ խնդիրներդ չլիր, Հետո պիտի ավելի լավ ապրես։
Fortnite
Ֆորտնայտը ժլատ է ու չի սիրում կիսվել, Ես արդեն հաշտվել եմ` չես լինելու իմը, Անխիղճ, թույլ տուր գոնե, որ քեզ սիրեմ հեռվից՝ Եղիր հավերժ օնլայն, շարունակիր սթրիմդ։ Կառուցիր պարիսպներ ու ամրոցներ շքեղ, Որ տեսնեմ, մտածեմ՝ ինձ համար են հատուկ, Դեպի վեր սողացող տառերի հոսքի մեջ Մի քանի սրտիկ էլ ես ուղարկեմ չատում։ Ու կարծեմ՝ կարդում ես խաղալուն զուգահեռ, Ու ժպտում ես, եթե իմ գրածն ես կարդում, Շարունակեմ գրել, չդադարեմ գրել՝ Ողջ գիշերը հետդ անցկացնելով արթուն։ Լուսաբացին հոգնած աչքերս տրորեմ՝ Դիմադրելով մի կերպ բաժանմանը խրթին, Քնեմ մի քանի ժամ, արթնանամ անհամբեր, Որ միասին նորից տրվենք պարապուրդին։
Թոքախտավոր սուտը
Ծանր հիվանդ հարևանին օգնություն մատուցող երիտասարը անսպասելի փոխհատուցում է ստանում իր հոգատարության դիմաց։ Պատմվածքը գրված է 2009թ․, խմբագրված՝ 2018թ․։
Սրտերը մեզ սիրող
Զույգս, մեզ կարծես թե մոռացել են արդեն,
Սրտերը մեզ սիրող այժմ արդեն պաղ են,
Արի այս կիրակի շրջենք մոլլերով մեկ,
Ընտրենք հագուստը, որով մեզ պիտի թաղեն։
Անցյալը մեր թեև խենթ էր, բայց խաբուսիկ,
Սերը օտարների իրական չէ՝ խաղ է։
Զույգս խփեց կոնքիս՝ թե հերիք է, թարգիր,
Մեռնելը հա էլ կա, գիրքդ գրիր, վաղ է։
