Առավոտն այնքան կրակոտ էր

Առավոտն այնքան կրակոտ էր,
Իսկ մտքերս, ավաղ, իմպոտենտ,
Գիշերվա քաշած քթախոտը
Խառնվել էր օդի հոտի հետ:

Շշում էր անտեր գլխացավը,
Իսկ շշում մի կաթիլ էլ չկար,
Առաստաղի հայելու մեջ
Ինձ ժպտում էր մի ծաղրանկար:

Խշշոցներ էի լսում անդադար,
Քամինե՞ր են, գուցե, շրջում տանը,
Կիսաքուն մեկի մեջքն էի ծածկում՝
Չմրսի, էգուց քննության է: