Աշնան անզուսպ քամիների հետ
Հեռացար, գնացիր,
Արցունքները իմ իզուր էին՝
Անգամ չնկատեցիր։
Աշնան դեղին տերևների պես
Քշվեցիր, չքվեցիր,
Միայն մի տող ճամփիդ ասիր.
«Ինձ չսիրես, մոռացիր»:
Աշնան տխուր անձրևի պես
Արցունքներս թափվեցին,
Չեմ մոռանա երբեք, ինչպես՝
Անհույս, անխոս լքվեցի:
Աշունն ու դու
