Բարև, մայրիկ, եկա կրկին

Բարև, մայրիկ, եկա կրկին
Ու փարվեցի քո ջերմ կրծքին,
Գիտես այդժամ թվաց մի պահ,
Թե աշխարհում ոչ ոք չկա
Մեզնից բացի։

Իմ կարոտած հոգուն դարման
Դարձավ անույշ «Բարև, բալան»,
Ու գրկիդ մեջ ծորաց անձայն
Մի մեղեդի երջանկության
Թաքուն լացի։

Դու շոյելով վարսերս շեկ՝
Շշնջացիր. «Որդիս, ներս եկ,
Կարոտել էի դեմքդ լուսե,
Բյուր-անհամար օր եմ սպասել
Վերադարձիդ»։

Հա, ես էլ, մայր, գիտես անշուշտ,
Հոգսն է պահի լափում անկուշտ
Օրերը իմ ու դեռ ավաղ
Շատ կլափի՝ պիտի գնամ,
Եկա այցի։