Մի ձեռք

Մենք ապրում ենք վաղուց, 
Բայց չենք էլ ապրում դեռ, 
Երբ չգտած մեկին 
Շտապում ենք բաց թողնել։  

Եվ ձեռնունայն, մենակ 
Հետադարձ հայացքով 
Նայել ճամփաներին,
Որոնք մենք դեռ երեկ
Անցնում էինք երկուսով, 
Ու չտեսնել ոչինչ 
Լապտերներից բացի, 
Սիրուն, բայց մշտանինջ։  

Աղոտ հիշել մեկի 
Ձեռքն հոգատար ու ջերմ, 
Որ ուղեկցում էր մեզ, 
Ու որ կարծում էինք, թե 
Միշտ պիտի ուղեկցեր։  

Հիշել ու չգնել
Մեր կողքին ոչ ոքի, 
Խորհել ու չստանալ 
Մի հարցի պատասխան` 
Մե՞նք ձեռքն այդ բաց թողինք, 
Թե ամենքն է մեզ պես
Նախընտրում հեռանալ։

Մենք վաղուց ենք ապրում, 
Բայց չենք կարող ապրել, 
Երբ հսկա ճամփեքին
Մեզնից բացի միայն 
Շարունակենք տեսնել
Լապտերներ անկենդան,
Ու կարոտել մի ձեռք։