Տաղ մազոխիստական

Աչքերս կապիր:
Դու միակ մարդն ես,
Ում հետ ուզում եմ
Կույր լինել մի պահ,
Հյուր լինել մի պահ
Սեփական մարմնում,
Ինչպես քահանան
Բորդելում է հյուր,
Ու բացել մի դուռ,
Որ ոչ ոքի հետ
Դեռ որ չեմ բացել․․․
Վախեցել գուցե:
Աչքերս կապիր
Ու եղունգներով
Մարմնիս նկարիր
Արնագույն նախշեր,
Ես կորուստներից
Չեմ փորձում փախչել,
Երբ կորցնել է պետք
Միայն ամոթը։
Թող զգամ քո հոտը,
Այն, որը զգում են,
Երբ մարմինները
Ուզում են իրար,
Ու խենթությունը,
Իմ հոգուն տիրած,
Թող որ խլացնի
Քաղցր ցավերս:
Աչքերս կապիր
Ու կանգնիր հեռու,
Որ ես անհամբեր
Սպասեմ ջերմացնող
Քո հպումներին,
Քնքշանքիդ սպասեմ,
Սակայն ապտակներ
Ստանամ միմիայն,
Ու միմիայն ցավ:
Չէ որ այլ զգացում
Պատճառել բնավ
Դու ընդունակ չես:
Դօրիան
Դօրիան

Այս ստեղծագործության հեղինակն է հայ գրող Դօրիանը։ Կարող եք կարդալ նրա 👉կենսագրությունը։