Չափածո

Ժամանակակից հայ գրող Դօրիանի չափածո ստեղծագործությունները՝ բանաստեղծությունները և քառյակները։ «Կարոտ», «Թե ինձ սիրես», «Աղոթք», «Բաժանում» և այլ չափածո աշխատանքները։ Դօրիանը հեղինակ է շուրջ 300 չափածո ստեղծագործությունների, որոնց մի մասը ներկայացված են այս կայքում։ Մյուս բանաստեղծությունները պատրաստվում են հրապարակման։

Մամ, ինձ չես վիժի

Բաց թողեք ինձ,
Հանգիստ,
Մի փորձեք բուժել,
Ես եղել եմ արդեն`
Կլինեմ ուժեղ,
Ես կանցնեմ անտարբեր,
Ես կանցնեմ անհամբեր
Էն կողքով շշի,
Էն կողքով, հիշի՜ր,
Մամ, որ դու անցար
Ու ինձ չես վիժել,
Ու էլ չես վիժի,
Ու էլ չես վիժի:
Բաց թողեք ինձ,
Հանգիստ,
Մի փորձեք կապել,
Ես չափել եմ արդեն,
Թույլ տվեք չափել
Ինք՛ս իմ ջերմությունը
Սեփական իմ ճնշումը,
Որ բացի ինձանից
Մեկին չի ճնշել
Ու հազիվ ճնշի,
Մամ, դրա՛ համար,
Դու ինձ չես վիժել,
Ու էլ չես վիժի,
Ու էլ չես վիժի:
Բաց թողեք ինձ,
Հանգիստ,
Թույլ տվեք ապրել,
Ես ապրել եմ արդեն,
Կուզեմ` մի փոքր էլ,
Որ գտնեմ կորցրած քունս,
Որ գտնեմ փրկությունս`
Չլսեմ ինչպես
Նյարդերի միջից
Մամ, կասես մի օր,
Թե իզուր վախտին
Դու ինձ չես վիժել
Ու, ցավոք, արդեն
Երբեք չես վիժի,
Երբեք չես վիժի:

Արի դերձակ

Դերձա՜կ, միտքս ուլունք-ուլունք
Թելիդ շարիր,
Մաստս ճարիր,
Քեզնից կտրած կարկատանով
Հոգուս պատռվածքը կարիր։

Հասի՜ր, դերձակ,
Դեռ մի ծակը չշուլուլած,
Ես բացում եմ մի ուրիշ ծակ…
Թելդ թելի՜ր…
Երգդ երգի՜ր,
Կեսդ կիսի՜ր,
Ինձ նվիրիր մեկ քառորդդ,
Խերո՜վ, դերձակ,
Թող իմ ներսում լինի ոտդ՝
Յուղով լվամ
Ու մազերովս այն սրբեմ։

Էլ ո՞վ դերձակ,
Էլ ո՞վ պիտի ճարս ճարի՝
Կոշկակա՞րը։

Դե լա՜վ դերձակ,
Ես ապրել եմ արդեն քանի
Կյանքից հոգնած բութ կոշկակար՝
Մեկը չկար, որ ինձ ապրեր,
Խաբնվել եմ արդեն քանի կոշկակարի՝
Մեկը չկար, որ ինձ խաբեր։

Արի՜, դերձակ,
Պարի՜ր, դերձակ
Դու անցյալիս այրող մոխրին,
Ու գլուխը իմ մկրտչի
Պարիդ դիմաց
Ստացիր սկուտեղի մեջ դրած։

Թքա՜ծ դերձակ,
Միտքս հիմա ուլունք-ուլունք թելիդ շարիր,
Արի միայն,
Միայն արի։

Ունայնության թեորեմը
Ես չեմ ուզում ապացուցել,
Մոռացության բանաձևը
Ասե՞ս գուցե։

SOS, նա չկա

երկօրյա տագնապ
ու չկամ
մտքերում եմ աննորմալ հուղարկավորած
անսեր ու անկիրք,
ուղեծիրս բարձիդ տակ կորցրած՝
գլորվում եմ երկինք

ու լրացնում եմ դատարկն անկողնուս
խաչբառի պես՝
պատասխաններով հարցերի,
որոնք ծագում են,
բայց մայր չեն մտնում,
ու հոլ եմ կապկում հին վերմակի հետ՝
անորոշության տրոտիլաթույնից թունավորվելով,
կուլ տալով հազար խորանարդ վայրկյան
դեռ ոչ մի անգամ չգերազանցված
ու ռեկորդային չափաբաժինով

S.O.S.

նրան կովկասյան արևները ցնդեցրին,
նրան վերացրեցին օրենքով գողերը,
նրան արտահանեցին արևմուտք,
նրան փախցրեցին այլմոլորակայինները,
նրան գերի հանձնեցին Ադրբեջան,
նրան գործուղեցին, որպես բարի կամքի դեսպան,
նրան որդեգրեցին Փիթն ու Ջոլին,
նրան կերան ինչ-որ վայրենիներ,
նրան իր աղջկա հարսանիքին
ոմն օլիգարխ է տվել նվեր,
նրան դոկտորները քայքայեցին
սոցիումի լուծույթում

S.O.S.

նա չկա,
ես նրան եմ փնտրում…

(եթե ինչ-որ տեղ տեսել եք նրան, խնդրում եմ, արձագանքեք,
իմ էլփոստի հասցեն է՝ [email protected])

Թե ինձ սիրես

Թե ինձ սիրես,
Ես կթաղեմ հին սերերս,
Ես կթարգեմ միշտ ներելս
Ու կփակեմ ներվածներին
Մոռացության կատակոմբում,
Ես կբացեմ նեղ գետնանցում
Իմ հույզերի նորագոյաց,
Խեղդող տրոմբում,
Որ ներս թողնեմ գոյությունդ։

Ու կվառեմ մթում կերոն,
Որ իմ հոգին սոմնամբուլիստ
Սիրի քեզ միշտ բաց աչքերով։

Ես կխաղամ աչքկապոցի չարերի հետ,
Ես կպոկեմ կյանքից մի մեծ բախտի թիքա,
Ես կընդունեմ լինելությունդ հոգեմետ
Ու աշխարհում էլ ոչ մի ցավ աչքիս չի գա։

Թե ինձ սիրես,
Ես կգտնեմ նորից
Վաղուց կորցրած քունս,
Ես կնայեմ առանց էկրան
Իմ դժբախտ երջանկությունը,
Ես կդառնամ խելառ դուալիստ,
Ես կպաշտեմ չարքերն ու քեզ,
Ինքս իմ պարծանքին վերածված
Կսավառնե՜մ,
Թե ինձ սիրես։

Գրկում

գրկումդ ուզում եմ անընդհատ համբուրել ուսդ,
գրկումդ մոռանում եմ թարմացնել ֆեյսբուքիս ստատուսը,
գրկումդ ուզում եմ դադարեն բոլոր զանգերը,
գրկումդ փորձում եմ չգրկումը իսպառ թարգելը,
գրկումդ ուզում եմ մի թեթև ցավեցնի գրկումդ,
գրկումդ հիշում եմ, որ նաև սիրտ կա կրծքումս…

Գրկու՜մդ,
Անունս մոռանում եմ գրկումդ,
Աստծուց եմ գրկումդ յան տալիս
Ու գտնում եմ փրկումս։

գրկումդ ուզում եմ գրել գրկմանդ մասին երգը,
գրկումդ ակամա մոռանում եմ, որ մերկ եմ,
գրկումդ ուզում եմ լռել ու լսել սրտիդ զարկերը,
գրկումդ փորձում եմ շոշափելով չափել բոլոր ծալքերդ,
գրկումդ չգրկածդ ամեն ինչ ջնջում եմ մտքումս,
գրկումդ ամեն ինչ կորցնում ու գտնում եմ գրկումդ…