Մի բան ասա, թե չէ
Ինձ թվում է՝ մեր մեջ
Մի իսկական վեճ է։
Ինձ թվում է անփորձ ու պարզամիտ
Նորապսակների պես
Վիճել ենք դու և ես։
Եվ եղել է չնչին մի պատճառ՝
Ես քեզ համար կազմել էի ամբողջ բառարան,
Դու՝ չցանկացար ասել թեկուզ մեկ բառ։
Եվ քավության կարիք զգացիր,
Եվ քավելու անկարողություն,
Նեղված մանկան պես ուսիս հպվեցիր
Ու չասացիր նորից…
Լռությանդ դիմաց սպասում էիր գուցե
Որ կստանաս պատիժ,
Ու երբ տեսար ինձ խաղալով
Խաղալիքով ուրիշ,
Կարծեցիր, թե դա է,
Թե ես նույնպես սովորել եմ
Քեն պահել։
Սխալ կարծեցիր։
Մի բան ասա
