Զույգս, մեզ կարծես թե մոռացել են արդեն,
Սրտերը մեզ սիրող այժմ արդեն պաղ են,
Արի այս կիրակի շրջենք մոլերով մեկ,
Ընտրենք հագուստը, որով մեզ պիտի թաղեն։
Անցյալը մեր թեև խենթ էր, բայց խաբուսիկ,
Սերը օտարների իրական չէ՝ խաղ է։
Զույգս խփեց կոնքիս՝ թե հերիք է, թարգիր,
Մեռնելը հա էլ կա, գիրքդ գրիր, վաղ է։
