Եվա

Թե ինձ սիրես

Թե ինձ սիրես,
Ես կթաղեմ հին սերերս,
Ես կթարգեմ միշտ ներելս
Ու կփակեմ ներվածներին
Մոռացության կատակոմբում,
Ես կբացեմ նեղ գետնանցում
Իմ հույզերի նորագոյաց,
Խեղդող տրոմբում,
Որ ներս թողնեմ գոյությունդ։

Ու կվառեմ մթում կերոն,
Որ իմ հոգին սոմնամբուլիստ
Սիրի քեզ միշտ բաց աչքերով։

Ես կխաղամ աչքկապոցի չարերի հետ,
Ես կպոկեմ կյանքից մի մեծ բախտի թիքա,
Ես կընդունեմ լինելությունդ հոգեմետ
Ու աշխարհում էլ ոչ մի ցավ աչքիս չի գա։

Թե ինձ սիրես,
Ես կգտնեմ նորից
Վաղուց կորցրած քունս,
Ես կնայեմ առանց էկրան
Իմ դժբախտ երջանկությունը,
Ես կդառնամ խելառ դուալիստ,
Ես կպաշտեմ չարքերն ու քեզ,
Ինքս իմ պարծանքին վերածված
Կսավառնե՜մ,
Թե ինձ սիրես։

Մեր սերերը երկու

Ինձ խեղդում են տողերդ դարձյալ,
«Չես գալիս, բայց սիրում ես, էդ ո՞նց է»,
Հա, սիրում եմ անշուշտ, անպատճառ,
Փող չունեմ, որ գնեմ ուղետոմսը։

Չեմ գալիս, բայց հառում եմ հոգիս,
Չեմ գալիս, բայց մեկնում եմ իմ երգը,
Դու կզգաս՝ աստղերից Երևան
Ընդամենը մի փուչ տիեզերք է։

Կիմանաս, որ համարը նստել,
Որ հասնես քո սրտից մինչ իմ սիրտ,
Կտեսնես դատարկ կայարանս,
Որ սպասում է վաղուց գնացքիդ։

Եվ կանցնեն՝ կոտրելով ժամանակը,
Մեր առաջ լղոզած էս ուղին,
Տենչացող, բայց իրար չդիպչող
Մեր սերերը՝ երկու լեսբուհի։

SOS, նա չկա

երկօրյա տագնապ
ու չկամ
մտքերում եմ աննորմալ հուղարկավորած
անսեր ու անկիրք,
ուղեծիրս բարձիդ տակ կորցրած՝
գլորվում եմ երկինք

ու լրացնում եմ դատարկն անկողնուս
խաչբառի պես՝
պատասխաններով հարցերի,
որոնք ծագում են,
բայց մայր չեն մտնում,
ու հոլ եմ կապկում հին վերմակի հետ՝
անորոշության տրոտիլաթույնից թունավորվելով,
կուլ տալով հազար խորանարդ վայրկյան
դեռ ոչ մի անգամ չգերազանցված
ու ռեկորդային չափաբաժինով

S.O.S.

նրան կովկասյան արևները ցնդեցրին,
նրան վերացրեցին օրենքով գողերը,
նրան արտահանեցին արևմուտք,
նրան փախցրեցին այլմոլորակայինները,
նրան գերի հանձնեցին Ադրբեջան,
նրան գործուղեցին, որպես բարի կամքի դեսպան,
նրան որդեգրեցին Փիթն ու Ջոլին,
նրան կերան ինչ-որ վայրենիներ,
նրան իր աղջկա հարսանիքին
ոմն օլիգարխ է տվել նվեր,
նրան դոկտորները քայքայեցին
սոցիումի լուծույթում

S.O.S.

նա չկա,
ես նրան եմ փնտրում…

(եթե ինչ-որ տեղ տեսել եք նրան, խնդրում եմ, արձագանքեք,
իմ էլփոստի հասցեն է՝ [email protected])

Գրկում

գրկումդ ուզում եմ անընդհատ համբուրել ուսդ,
գրկումդ մոռանում եմ թարմացնել ֆեյսբուքիս ստատուսը,
գրկումդ ուզում եմ դադարեն բոլոր զանգերը,
գրկումդ փորձում եմ չգրկումը իսպառ թարգելը,
գրկումդ ուզում եմ մի թեթև ցավեցնի գրկումդ,
գրկումդ հիշում եմ, որ նաև սիրտ կա կրծքումս…

Գրկու՜մդ,
Անունս մոռանում եմ գրկումդ,
Աստծուց եմ գրկումդ յան տալիս
Ու գտնում եմ փրկումս։

գրկումդ ուզում եմ գրել գրկմանդ մասին երգը,
գրկումդ ակամա մոռանում եմ, որ մերկ եմ,
գրկումդ ուզում եմ լռել ու լսել սրտիդ զարկերը,
գրկումդ փորձում եմ շոշափելով չափել բոլոր ծալքերդ,
գրկումդ չգրկածդ ամեն ինչ ջնջում եմ մտքումս,
գրկումդ ամեն ինչ կորցնում ու գտնում եմ գրկումդ…

Գրկու՜մդ,
Անունս մոռանում եմ գրկումդ,
Աստծուց եմ գրկումդ յան տալիս
Ու գտնում եմ փրկումս։

գրկումդ ուզում եմ հավերժ գրկված մնալ մոտդ,
գրկումդ սկսում եմ անգիր անել մարմնիդ հոտը,
գրկումդ ուզում եմ սիրո մասին անվերջ խոսել,
գրկումդ սկսում եմ աչքերս բաց երազել,
գրկումդ գրկում եմ գրկամդ մասին իմ մտքերը,
գրկումդ կրկնում եմ, թե ինչ հաճելի է գրկվելը…

Եթե սպասում էիր ու չեկա

Եթե սպասում էիր ու չեկա, ներիր՝ ճպռոտ էի,
Ների՜ր, ինձ մոտ էին դեսպանները քո իզուր սպասումների,
Օրակարգում էին ընկերներն ու ծխախոտը,
Ու իմ մտքերը տրանսֆորմեր՝ փոխակերպված ցասումների։

Օրակարգում էին անտեղի ասված խոսքերը,
Շփոթությունը՝ հագուստիս ու սենյակիս հետ ներդաշնակ,
Կասկածներիս վճռաքարերը՝ սև լույսերս,
Որ խուսափում էի, բայց ստիպված էի, ամենուր հետս քարշ տալ։

Օրակարգում էր անցյալիդ՝ շրջած գլխարկը,
Ուր ուրիշներ էիր անպատիվ հարստության պես կուտակել,
Ու իմ քյասիբ հպարտության անվերջ մենակը,
Որն այդպիսին էլ կմնար, եթե փեղկերս չթակեիր։

Օրակարգում էր ա՛յս ու ա՛յն, մեկ էլ է՛ն մեկը,
Ես զզվեցնում էի հորանջող դեսպաններին սպասումներիդ,
Բողոքարկում էի միայն քեզ տրված ցերեկը
Ու պահանջում այն միացնել մեր ընդհանուր գիշերներին։

Հրաժարվում էի ընդունել ամենն, ինչ խորթ էր,
Դեսպաններն քո ձեռնունայն ղրկելով ետ դեպի քո տուն,
Եթե սպասում էիր ու չեկա, գիտե՛ս, ճպռոտ էի,
Միայն մնում է իմանաս, թե էդ ինչից են ճպռոտում։