Ու ցուրտ էր, մրսում էի, քայլում ու փնտրում
Խանութները մարմնի պես քո՝ տաք,
Տեսնում ու վազում էի ու մոտ հասնում,
Բայց գտնում էի հոգուս նման՝ փակ։
Եվա
Չսիրես էլ ինձ պեսին
Ու եթե հանկարծ սիրես էլ՝ չսիրես էլ ինձ պեսին,
Սիրելը սիրելու կեսն է, դու սպասիր հաջորդ կեսին,
Ուր ամեն վայրկյան մի հարց է, տե՜ս, հանկարծ չասես «եսիմ»՝
Սիրելը սիրելու կեսն է, կես սիրելը՝ սոսկ տեսիլք:
Ինչ աշխարհ չէի եկել
Իսկ աշխարհում արդեն գեղեցիկ է այնքան,
Ա՜խ, որքան վաղուց է, ինչ աշխարհ չէի եկել,
Ես սիրել եմ արդեն հազար միլիոն անգամ,
Բայց այս անգամ կարծես առաջինն է, մեկ է։
Արի դերձակ
Դերձա՜կ, միտքս ուլունք-ուլունք
Թելիդ շարիր,
Մաստս ճարիր,
Քեզնից կտրած կարկատանով
Հոգուս պատռվածքը կարիր։
Հասի՜ր, դերձակ,
Դեռ մի ծակը չշուլուլած,
Ես բացում եմ մի ուրիշ ծակ…
Թելդ թելի՜ր…
Երգդ երգի՜ր,
Կեսդ կիսի՜ր,
Ինձ նվիրիր մեկ քառորդդ,
Խերո՜վ, դերձակ,
Թող իմ ներսում լինի ոտդ՝
Յուղով լվամ
Ու մազերովս այն սրբեմ։
Էլ ո՞վ դերձակ,
Էլ ո՞վ պիտի ճարս ճարի՝
Կոշկակա՞րը։
Դե լա՜վ դերձակ,
Ես ապրել եմ արդեն քանի
Կյանքից հոգնած բութ կոշկակար՝
Մեկը չկար, որ ինձ ապրեր,
Խաբնվել եմ արդեն քանի կոշկակարի՝
Մեկը չկար, որ ինձ խաբեր։
Արի՜, դերձակ,
Պարի՜ր, դերձակ
Դու անցյալիս այրող մոխրին,
Ու գլուխը իմ մկրտչի
Պարիդ դիմաց
Ստացիր սկուտեղի մեջ դրած։
Թքա՜ծ դերձակ,
Միտքս հիմա ուլունք-ուլունք թելիդ շարիր,
Արի միայն,
Միայն արի։
Ունայնության թեորեմը
Ես չեմ ուզում ապացուցել,
Մոռացության բանաձևը
Ասե՞ս գուցե։
Ինձ լքիր
Ես ներքուստ միշտ անհաշտ եմ քեզ հետ,
Քո բերքից ծանրացնում եմ հոգիս,
Խոր վերքից ինձ դարձնում երկու կես,
Սիրելի իմ, փրկիր ինձ՝ լքիր։
Ես բնավ չգիտեմ քեզ սիրել
Էն սիրով, որ սիրում ես դու ինձ,
Երազում եմ մեկին նվիրվել
Փոխադարձ… դե օգնիր ինձ՝ լքիր։
Ես փնտրում եմ քո մեջ Ուրիշին,
Ու փորձում քեզ Ուրիշը դարձնել,
Չփոխվես, էս խոսքերս հիշիր,
Ինձ լքիր, քեզ գտիր ուրիշ սեր։
Ես ուժեղ եմ, դու էլ՝ ինձ լքիր,
Ժամանակն իր դանդաղ կրակին
Սերը մեր այրելով կսպառի,
Սաղ կանցնի։ Ինձ լքիր, ինձ լքիր։