Դու կհեռանաս ու քեզնից հետո Սիրտը կդառնա իմ ցեմենտ-բետոն, Մինչև պռունկը կլցվի նորից Աղի հեղուկով ու նորից չի լա։ Դու կհեռանաս` թողնելով, ափսոս, Միայն ու միայն մտքերի քաոս, Եվ գուցե դառնաս իմ հավերժահունչ Կյանքի նվագում կտրված մի լար։ Դու կհեռանաս ու քեզնից հետո Մեգապոլիսում ինչպես Ռոբինզոն Ինձ կզգամ, սակայն չեմ օտարանա Քեզ` իմ անջիգյար։