Սիրո մասին

Իր առաջին գրական փորձերը Դօրիանն արել է 15-16 տարեկանում՝ գրելով սիրո մասին «Տերևներ», «Խելագար» և «Չակերտից չակերտ» բանաստեղծությունները։ Սիրո մասին են նաև հեղինակի՝ հետագա 15 տարիներին գրված մի քանի տասնյակ բանաստեղծություններ, որոնք ներկայացվում են այս կայքում։

Քո աչքերն էի փնտրում

Մեր շաբաթն ուներ յոթը ժամ,
Մեր տարին՝ տասներկու օր,
Վաղահաս կարոտն իմ անսանձ
Քո աչքերն էր փնտրում դիլխոր։

Մեր աշունը անցավ արդեն
Եվ գարունը կարծես պիտի գար,
Ես հոգիս հառելով ճամփիդ՝
Քո աչքերն էի փնտրում անջիգյար։

Քո աչքերն էի փնտրում անտարբեր,
Քո աչքերն էի փնտրում ցրված,
Եվ, պարապ մնալով, ընտրում
Քեզ համար խոսքեր չգրված։

Մեր անհունն ուներ մի սահման,
Մի թաղման մեղեդի տխուր՝
Ես աչքերդ էի փնտրում սիրահար,
Բայց գտնում էի աչքերդ անհուր։

Մերժիր

Մերժիր, ներս մի թող ինձ, մեղքիս մեջլիս՝
Հույսին միշտ հաջորդում է տառապելը,
Հուշիր, փորձիր հուշել, թե որն է ճիշտ,
Իմ ցավը վախ չափե՞լ, թե՞ խաչ կապելը։

Մերժիր, ու չդառնաս դո՛ւ էլ կավատ,
Ու չդառնաս վշտի ու իմ քավորը,
Ասա ինձ, ավելի սնահավատ
Արճիճ թափո՞ղն է, թե՞ սքեմավորը։

Մերժիր ու հեռացրու քեզնից, քանի
Հիմարի պես դեռ չեմ կապվել ես հետդ,
Ես վախենում եմ, գիժ Մումթազ Մահալ,
Գերեզմանիդ սարքել իմ մինարեթը։

Մերժիր, որ ես երբեք էլ չաղոթեմ,
Որ չխնդրեմ Աստծուց իմ փայ ղսմաթը,
Օգնի՜ր, դու հին տականք ես, դու գիտես,
Որ կորցնելուց ցավոտ է զուր հավատը։

Սեր եմ ճռռում

Սեր ա ճռռում,
Մրմռում ա ամբողջ ջանս,
Կուզե, որ գա սիրեկանը,
Հանի իր մե՜ծ սիրօրգանը՝
Սի՜րտը հանի,
Ու բաժանի երկուսիս մեջ,
Կեսը իր մեջ,
Կեսն էլ իմ մեջ
Սիրախոթի,
Սիրակոխի,
Սիրաբրդի,
Սիրաճխտի,
Սիրապակաս, ունայն ջանս
Սիրալցնի ու արբեցնի
Իրա հոտով:
Սիրայփեդով
Մտնի էջս,
Լցնի մեջս
Ներկայությամբ իրա մատաղ,
Իմ սիրաթաղ
Գա իր սիրամերսեդեսով,
Սիրասայրով պատռի իմ ճոխ սիրազգեստը,
Անցնի խրթին սիրաթեստս,
Դառնա տարվաս սիրաբեսթը,
Սիրաչարթիս միակ ղայդին սիրապարտը,
Իմ կալոդում լինի միակ սիրաքարտը,
Միշտ իմ լճում կապի երկա՜ր սիրակարթը,
Սիրակոկոմ դարձնի նորից սիրավարդը,
Սաղ կապերս սիրախզի,
Սաղ տեղերս սիրագզի,
Սիրանճարիս սիրաճարի,
Սիրախեղդի, սիրաբարի,
Դուդուկիս տակ սիրապարի,
Սիրջութակով իր նվագի,
Սիրքոթակով ինձ քոթակի,
Ինձ հագցնի սիրաշշին,
Ոտքերի տակ սիրատշի,
Սիրափրչի գնդի նման
Կանգնի սիրասով կոկորդիս,
Պատգամ որպես լսի որդիս,
Սիրաճիճվիս, սիրաորդիս,
Գա ու ինձ սիրաթըփցնի,
Սիրով ճակատիս ճպըցնի,
Սիրաշյուղով հյուսի նորից սիրաբույնս,
Սիրալիքով լցնի նորից սիրահունս,
Սիրաներկով վերադարձնի սիրագույնս,
Սիրափոխի իմ մշտապես սիրանույնը,
Սրտիս վրա դնի դժվար սիրակոդեր,
Փայտիկն առնի ու իրեն զգա սիրաՓոթթեր,
Սիրատոթին ինձ զովացնի,
Սիրասավսալիս ծխացնի
Սիրախոտո՜վ,
Ու սիրաքաքի մեջ ընկնի
Իր սեփական սիրաոտով։

Քեզ քանդեի, կառուցեի կողքիս

Տունը իմ դատարկ է արդեն,
Քունը իմ ոչ մեկինն է, հոգիս,
Երանի թե ռեալ լիներ
Քեզ քանդել, կառուցել իմ կողքին։

Տունը իմ լռություն է միշտ,
Կարոտում եմ քո աղմուկները,
Երանի թե ուժեղ լինեի՝
Կտրեի քեզ պահող արմունկները։

Քեզ քանդեի, կառուցեի կողքիս,
Քեզ թողնեի կոտրել իմ պատյանը,
Քեզ պոկեի երկաթե թոկից
Ու բերեի, սոսնձեի մենությանս։

Մազերս կտրեցի

Մազերս կտրեցի, որ մեզ վրա փողոցում չնայեն,
Մազերս կտրեցի, որ մեզ վրա մարդ մատով ցույց չտա,
Մազերս կտրեցի, հիմա հոգիս կհինայեմ,
Աչքերս կթրջեմ արածիս շթի տակ։

Մազերս կտրեցի, որ ավելի հաճախ հետդ լինեմ
Մազերս կտրեցի, որ քո հանդեպ տածած սերս ցույց տամ
Մազերս կտրեցի, այժմ իմ հայելիս պիտի լինես,
Կխաբես, թե սիրուն եմ ու ստիպես ինձ ժպտալ։

Մազերս կտրեցի, որ «իսկական» տղու նման լինեմ,
Մազերս կտրեցի, որ ինձ տանես, ընկերներիդ ցույց տաս,
Մազերս կտրեցի, ու բոլորի վրա թքած ունեմ,
Ես վաղուց եմ արդեն իզուր ի ցույց դրած։

Մազերս կտրեցի, որ ամբոխում հանկարծ չտարբերվեմ,
Մազերս կտրեցի, որ անցորդի ամեն աստղով չտամ,
Մազերս կտրեցի, պատվիրեցի կանաչ ներկ պատրաստել,
Որ քեզանից հետո նորից «ծիծաղելի» դառնամ։

Մազերս կտրեցի, որ ստուգեմ, թե ինչպես սողալ գիտեմ,
Մազերս կտրեցի, որ չկարոտեմ սեփական լացին,
Մազերս կտրեցի, որ այ սենց հոնքերս կիտեմ
Ու գիշերով գրեմ «Մազերս կտրեցին»։