Իր առաջին գրական փորձերը Դօրիանն արել է 15-16 տարեկանում՝ գրելով սիրո մասին «Տերևներ», «Խելագար» և «Չակերտից չակերտ» բանաստեղծությունները։ Սիրո մասին են նաև հեղինակի՝ հետագա 15 տարիներին գրված մի քանի տասնյակ բանաստեղծություններ, որոնք ներկայացվում են այս կայքում։
Դու մթնշաղ երկնքի մեջ
Տերևներ ես լուռ հաշվում,
Ես տխրում եմ կողքիդ անվեջ
Եվ մենությունից տանջվում։
Մենք կշրջենք դեռ երեքով՝
Մենության հետ, քաղաքում,
Չեմ էլ անցնում ես քո մտքով,
Տերևներ ես հավաքում…
Ու կիսում են զգացմունքներս
Տերևները սավառնող,
Պատմում եմ քեզ տխուր սերս
Տերևների հետ մեռնող։
Արդեն չորրորդ նամակը քո
Անպատասխան կմնա,
Տխրության ծափերի ներքո
Սիրտս այն կմոռանա։
Հոգնած աչքերս սահել են
Արդեն քանի-քանի թերթ,
Կյանքս կարճ է դարձել ասես՝
Չակերտից մինչև չակերտ։
Հոգիդ ծրարի մեջ դրած
Ինձ ես կրկին նվիրում,
Էլ չգիտեմ ինչպես վարվել,
Ի՞նչ անեմ, որ չեմ սիրում։
Չմտածված շատ արարքներ
Թույլ տվեցի քեզ համար,
Իսկ դու միայն մեղմ ժպտալով,
Շշնջացիր՝ խելագար։
Քեզ փնտրելով չթողեցի
Ոչ մի օտար ճանապարհ,
Երբ ինձ տեսար, լոկ ժպտացիր
Ու ասացիր՝ խելագար։
Երբ հեռացար հեռու-հեռու,
Իմ սիրտը քեզ հետ տարար,
Ես նայեցի հայելու մեջ,
Նկատեցի՝ խելագար։
Երնեկ թե մտնես թևս՝
Թևիս մեջ թև ըլնի,
Ասես մածունը սև ա՝
Մածունը սև ըլնի,
Իմ ներսի մարդը դև ա,
Դրա դեմ դև ըլնի,
Ու էս բռնածս ձևը
Բաց թողած ձև ըլնի։
Կարթ չգցած՝ կպնեն ձկներս,
Դեռ չկպած՝ ծալես ծնկներս։
Քո բալնիքով բացես աշխարհս,
Դեռ չբացած՝ լուծես խաչբառս։
Երնեկ թե նստես կողս,
Կողիս մոտ կող ըլնի,
Դադարի էս անտեր դողը,
Մի ուրիշ դող ըլնի։
Լալե՜յ,
Ճարել ես ինձանից սիրուն, ջահել,
Պահել մտքումդ նրա սին խոսքերը,
Շարե՜լ
Իմ նվիրած փայլուն թելին
Ալյ սերերիդ սև ուլունքները։
Լալե՜յ,
Ես միևնույն է դեռ սիրում եմ խենթ պարել,
Թեկուզ ինձ հետ հիմա պարում է սոսկ քո ստվերը,
Պարե՜լ,
Ու անիմաստ կրկնել լալե՜յ, լալե՜յ,
Որ միայն ինքս հասկանամ երգիս խոսքերը։
Լալե՜յ,
Միայնությունը ինձ մանկուց դեռ վախեցրել է,
Իսկ դու ճարել ես ինձանից սիրուն, ջահել,
Լալե՜յ,
Ես այս գիշեր կմոռանամ կողպել դռներս,
Ներս կթողնեմ անցորդներին բոլոր, լալե՜յ, լալե՜յ։
