Դու կաս ու գիտեմ ես, թե խի ես կամ՝
Որ ծածկեմ քո վրա, երբ բացում ես մեջքդ,
Որ, հեռու քեզանից, երբ հանկարծ ընկար,
Ափդ իմ ափի մեջ ուղեկցեմ վայրէջքդ։
Դու կաս ու գիտեմ ես, թե խի ես կամ,
Որ մի բան չունենաս` քոռանան աչքերս,
Որ քայլեմ, ուր քայլես, ստվերը քո գրկած՝
Արծաթե խաչերով քշելով չարքերը:
Դու կաս ու գիտեմ ես, թե խի ես կամ՝
Որ թաքուն արտասվեմ, երբ ցավի մի տեղդ,
Որ լարած մկան պես դես ու դեն ընկած
Որոնեմ հարբուխի կամ ականջիդ դեղը։
Դու կաս ու գիտեմ ես, թե խի ես կամ՝
Որ օրերդ հաշվելով՝ շատացնեմ օրերս,
Որ թեկուզ ուշացած, հասցնեմ սակայն,
Հասկանալ նաև, թե ինչու կա մերս։
