Քաղաք

Չեկար, արդեն գնում եմ, սպառել եմ սև-հեղուկս,
Գիտեմ, մի օր ասել ես՝ հասնեմ, գրեմ նամակ,
Չեկար, դե խոստանում եմ ջնջել մտքիցս անունդ,
Չեկար ու արժանի չես, խալխի հովի քաղաք։

Նեղված քեզ անիծում եմ, կորցնում նյարդերից քունս,
Երնեկ լիներ անեծքս՝ մնայիր դու անզավակ,
Շրջեիր այգուց այգի ու փնտրեիր օտար որդոց մեջ
Կորցրած հարազատին քո, ծեր ու մենակ քաղաք։