Մեր շաբաթն ուներ յոթը ժամ

Մեր շաբաթն ուներ յոթը ժամ,
Մեր տարին՝ տասներկու օր,
Վաղահաս կարոտն իմ անսանձ
Քո աչքերն է փնտրում դիլխոր։

Մեր աշունը անցավ արդեն
Եվ գարունը կարծես պիտի գար,
Ես հոգիս հառելով ճամփիդ՝
Քո աչքերն եմ փնտրում անջիգյար։

Քո աչքերն եմ փնտրում անտարբեր,
Քո աչքերն եմ փնտրում ցրված,
Եվ, պարապ մնալով, ընտրում
Քեզ համար խոսքեր չգրված։

Մեր անհունն ուներ մի սահման՝
Մի թաղման մեղեդի տխուր,
Ես աչքերդ էի փնտրում սիրահար,
Բայց գտնում էի աչքերդ անհուր։