Հերիք եղավ խառնես
Այդ անիծյալ կաթսան՝
Կյանքս դժողխք դարձավ։
Ներիք շերեփ-շերեփ
Սերս հանես անձայն՝
Նա՛ էլ ինձ մոռացավ։
Ու քաղցր հուշերիս
Հերիք է աղ խառնես՝
Ոչնչացնես դրանք։
Այլևս չեմ ուզում
Իմ տիրուհին լինես,
Իսկ կաթսադ այդ՝ ինձ կյանք։
Կաթսան
արձակագիր և բանաստեղծ