Կյանք, չկրակես, ախր անզեն եմ,
Կյանք, գուցե խաղա՞ս խղճիդ դեբյուտը,
Հարբում ես, ախր, երբ շատ ես խմում,
Երակներիս մեջ հոսող էս հյութը։
Համառ ես հաստատ, ինձնից էլ համառ՝
Չես ուզում փոխել քո հին դրվածքը,
Ու, ցուցադրաբար՝ մոմած պարանիդ,
Կախում ես հոգուս խոնավ լվացքը։
Ինչու՞ ես կապտած տեղերիս խփում,
Ինչու՞ ես բացում նոր փակված վերքը,
Կյանք, ընկածներին չեն խփում, ախր,
Կյանք, ընկածներին մեկնում են ձեռքը։
Մերժիր, ներս մի թող ինձ, մեղքիս մեջլիս՝
Հույսին միշտ հաջորդում է տառապելը,
Հուշիր, փորձիր հուշել, թե որն է ճիշտ,
Իմ ցավը վախ չափե՞լ, թե՞ խաչ կապելը։
Մերժիր, ու չդառնաս դո՛ւ էլ կավատ,
Ու չդառնաս վշտի ու իմ քավորը,
Ասա ինձ, ավելի սնահավատ
Արճիճ թափո՞ղն է, թե՞ սքեմավորը։
Մերժիր ու հեռացրու քեզնից, քանի
Հիմարի պես դեռ չեմ կապվել ես հետդ,
Ես վախենում եմ, գիժ Մումթազ Մահալ,
Գերեզմանիդ սարքել իմ մինարեթը։
Մերժիր, որ ես երբեք էլ չաղոթեմ,
Որ չխնդրեմ Աստծուց իմ փայ ղսմաթը,
Օգնի՜ր, դու հին տականք ես, դու գիտես,
Որ կորցնելուց ցավոտ է զուր հավատը։
Մազերս կտրեցի, որ մեզ վրա փողոցում չնայեն,
Մազերս կտրեցի, որ մեզ վրա մարդ մատով ցույց չտա,
Մազերս կտրեցի, հիմա հոգիս կհինայեմ,
Աչքերս կթրջեմ արածիս շթի տակ։
Մազերս կտրեցի, որ ավելի հաճախ հետդ լինեմ
Մազերս կտրեցի, որ քո հանդեպ տածած սերս ցույց տամ
Մազերս կտրեցի, այժմ իմ հայելիս պիտի լինես,
Կխաբես, թե սիրուն եմ ու ստիպես ինձ ժպտալ։
Մազերս կտրեցի, որ «իսկական» տղու նման լինեմ,
Մազերս կտրեցի, որ ինձ տանես, ընկերներիդ ցույց տաս,
Մազերս կտրեցի, ու բոլորի վրա թքած ունեմ,
Ես վաղուց եմ արդեն իզուր ի ցույց դրած։
Մազերս կտրեցի, որ ամբոխում հանկարծ չտարբերվեմ,
Մազերս կտրեցի, որ անցորդի ամեն աստղով չտամ,
Մազերս կտրեցի, պատվիրեցի կանաչ ներկ պատրաստել,
Որ քեզանից հետո նորից «ծիծաղելի» դառնամ։
Մազերս կտրեցի, որ ստուգեմ, թե ինչպես սողալ գիտեմ,
Մազերս կտրեցի, որ չկարոտեմ սեփական լացին,
Մազերս կտրեցի, որ այ սենց հոնքերս կիտեմ
Ու գիշերով գրեմ «Մազերս կտրեցին»։
Ու եթե հանկարծ սիրես էլ՝ չսիրես էլ ինձ պեսին,
Սիրելը սիրելու կեսն է, դու սպասիր հաջորդ կեսին,
Ուր ամեն վայրկյան մի հարց է, տե՜ս, հանկարծ չասես «եսիմ»՝
Սիրելը սիրելու կեսն է, կես սիրելը՝ սոսկ տեսիլք:
երկօրյա տագնապ
ու չկամ
մտքերում եմ աննորմալ հուղարկավորած
անսեր ու անկիրք,
ուղեծիրս բարձիդ տակ կորցրած՝
գլորվում եմ երկինք
ու լրացնում եմ դատարկն անկողնուս
խաչբառի պես՝
պատասխաններով հարցերի,
որոնք ծագում են,
բայց մայր չեն մտնում,
ու հոլ եմ կապկում հին վերմակի հետ՝
անորոշության տրոտիլաթույնից թունավորվելով,
կուլ տալով հազար խորանարդ վայրկյան
դեռ ոչ մի անգամ չգերազանցված
ու ռեկորդային չափաբաժինով
S.O.S.
նրան կովկասյան արևները ցնդեցրին,
նրան վերացրեցին օրենքով գողերը,
նրան արտահանեցին արևմուտք,
նրան փախցրեցին այլմոլորակայինները,
նրան գերի հանձնեցին Ադրբեջան,
նրան գործուղեցին, որպես բարի կամքի դեսպան,
նրան որդեգրեցին Փիթն ու Ջոլին,
նրան կերան ինչ-որ վայրենիներ,
նրան իր աղջկա հարսանիքին
ոմն օլիգարխ է տվել նվեր,
նրան դոկտորները քայքայեցին
սոցիումի լուծույթում
S.O.S.
նա չկա,
ես նրան եմ փնտրում…
(եթե ինչ-որ տեղ տեսել եք նրան, խնդրում եմ, արձագանքեք,
իմ էլփոստի հասցեն է՝ [email protected])
