Հավատա, քեզ չի փրկի խաբելը,
Ստելը ինձ,
Ես կխառնեմ իմ բոլոր կապերը,
Կպարզեմ ամեն ինչ։
Ես կծել էի իմ ստորին շրթունքը,
Դրանից հեքիաթ էր դուրս ծորացել,
Ի պատասխան տեսա արտասուքդ…
Որքա՜ն էի ստորացել։
Իմ խաբեբա, իմ սուտասան մուսան
Նստել էր իմ վզին,
Իմ ճակատին այժմ արյունոտ մի սպի կա,
Որը նա չի լիզի։
Բայց և այնպես դու ինձ նույն դրամով
Խնդրում եմ, մի հատուցիր,
Ես կպարզեմ՝ իմ մեջ ապրում է մի թաքուն
Պապարացի։
