Մի դարձրու անմեղ խոսքերը էլ մատի փաթաթան,
Ու եթե սիրտս կոտրել ես, փշուրներն հավաքիր,
Ես հոգնել եմ թափառել մայրամուտից լուսաբաց՝
Զզվեցրել են փողոցները էս անտեր քաղաքի։
Մի դարձրու իմ զգանցմունքները անլվա «պոլի շոր»,
Որ ամեն անցնող-դառնողը իր ոտքերը մաքրի,
Այլ հիմար խասյաթդ անցկացրու ֆիլտրերի միջով՝
Թող դեմքիցդ մաքրվի անլրջության ապակին։
Եվ անունը մի դարձրու իմ քեզ պատվո շքանիշ,
Քանի ինքդ չես դարձել դեռ իմ մարտի վետերան,
Գաղափար ես սևեռուն, թե անմեկնելի ֆետիշ,
Չի խուսափում նահանջելուց քո խելառ հետերան։
