Չափածո

Դու, սիրուց բացի, ոչինչ չգիտես,
Ապրում ես մեկ այլ` օտար աշխարհում,
Ուր թեթև ամպի քուլաներն անձև
Երկնքին սիրո խոսքեր են գրում։

Քո երազներում շուշաններ են լոկ,
Դրանցից բացի, չես տենում ոչինչ,
Սակայն, սիրելիս, ասեմ քեզ, ցավոք,
Կյանքն իրականում երազ չէ թովիչ։

Քո պատուհանին բյուր աղավնիներ
Երգեր են հյուսում մեր սիրո մասին,
Ա՜խ, թող այդ երգը իրական լիներ
Ու նման քո այն չքնաղ երազին։

Բայց ավաղ՝ գիտես ինձանից էլ լավ,
Որ քեզ համար զուտ երազանք եմ ես։
Ա՜խ, թեկուզ ներիր, մի պահ մոռացա,
Որ սիրուց բացի ոչինչ չգիտես։

Դու մթնշաղ երկնքի մեջ
Տերևներ ես լուռ հաշվում,
Ես տխրում եմ կողքիդ անվեջ
Եվ մենությունից տանջվում:

Մենք կշրջենք դեռ երեքով՝
Մենության հետ, քաղաքում,
Չեմ էլ անցնում ես քո մտքով,
Տերևներ ես հավաքում…

Ու կիսում են զգացմունքներս
Տերևները սավառնող,
Պատմում եմ քեզ տխուր սերս
Տերևների հետ մեռնող:

Արդեն չորրորդ նամակը քո
Անպատասխան կմնա,
Տխրության ծափեր ներքո
Սիտս այն կմոռանա:

Հոգնած աչքերս սահել են
Արդեն քանի-քանի թերթ,
Կյանքս կարճ է դարձել ասես`
Չակերտից մինչև չակերտ:

Հոգիդ ծրարի մեջ դրած
Ինձ ես կրկին նվիրում,
Էլ չգիտեմ ինչպես վարվել,
Ի՞նչ անեմ, որ չեմ սիրում: