Եթե սպասում էիր ու չեկա, ներիր` ճպռոտ էի,
Ների՜ր, ինձ մոտ էին դեսպանները քո իզուր սպասումների,
Օրակարգում էին ընկերներն ու ծխախոտը,
Ու իմ մտքերը տրանսֆորմեր` փոխակերպված ցասումների:
Օրակարգում էին անտեղի ասված խոսքերը,
Շփոթությունը՝ հագուստիս ու սենյակիս հետ ներդաշնակ,
Կասկածներիս վճռաքարերը` սև լույսերս,
Որ խուսափում էի, բայց ստիպված էի, ամենուր հետս քարշ տալ:
Օրակարգում էր անցյալիդ` շրջած գլխարկը,
Ուր ուրիշներ էիր անպատիվ հարստության պես կուտակել,
Ու իմ քյասիբ հպարտության անվերջ մենակը,
Որն այդպիսին էլ կմնար, եթե փեղկերս չթակեիր:
Օրակարգում էր ա՛յս ու ա՛յն, մեկ էլ է՛ն մեկը,
Ես զզվեցնում էի հորանջող դեսպաններին սպասումներիդ,
Բողոքարկում էի միայն քեզ տրված ցերեկը
Ու պահանջում այն միացնել մեր ընդհանուր գիշերներին:
Հրաժարվում էի ընդունել ամենն, ինչ խորթ էր,
Դեսպաններն քո ձեռնունայն ղրկելով ետ դեպի քո տուն,
Եթե սպասում էիր ու չեկա, գիտե՛ս, ճպռոտ էի,
Միայն մնում է իմանաս, թե էդ ինչից են ճպռոտում:
