fbpx

Բարի հոգին

Աչքերս բացեմ՝ տեսնեմ լուսացել է,
Ու կողքիս նստել է բարի հոգին,
Ու տուփից հանել է իմ սիրած խաղը,
Շարել գոգին։

Նայում է, ժպտում է․ «Բարլու՜ս քեզ, ծիտս,
Տես, էլի հաղթել ես, չունես դուշման,
Խաղը քո խախանդ է, դու էլ խախանդ ես
Խաղիդ նման։

Նախշուն կավիճով գծել է սահմանը
Խալխն՝ իր տանը տվել է տարբեր անուն,
Տունը քո դեռ սերն է, իսկ սերը, սերս,
Չեն սահմանում։

Տունը քո թռչում է, երբ լույս է դուրսը,
Այն չունի ոչ դուռ, ոչ անգամ տանիք,
Ու ներսում երգում է քեզ հետ, թռչունս,
Հազար քամի։

Մանկան պես ամենքը լսում աղոթքդ,
Կրկնում է, ինչպես հին շուտասելուկ՝
Իբրև զենք՝ բարձի տակ պահած ասեղը
Աստծով թելում։

Վրեժին կարում է ներումն իր, հարսս,
Ու ցավին անուշ բալասան կարում,
Իր թոշնած բոլոր փեշերին կարում է
Սիրուն գարուն։

Մի մոմից մյուսը վառում է մարդը՝
Լույսդ ակամա թշնամուդ տանում,
Աչքերը չռած հետևում է Չարը,
Օտարանում։

Ու թողնում մենակ քեզ բարեկամիդ հետ,
Հետքն իր վերացնում է՝ կարծես չկար,
Անկողնուցդ վեր կաց, ու դուրս եկ, ծիտս,
Մարդկանց աշխարհ»։
Դօրիան
Դօրիան

Այս ստեղծագործության հեղինակն է հայ գրող Դօրիանը։ Կարող եք կարդալ նրա 👉կենսագրությունը։